„Panie Mecenasie”, „Pani Mecenas” przyjęło się (w mowie i piśmie) zwracać do adwokata i radcy prawnego.Często też ten tytuł grzecznościowy jest używany również w stosunku do aplikantów radcowskich i adwokackich. Podobno tylko w Polsce zwracamy się do adwokatów i radców prawnych używając tytułu „mecenas”. Tytułu tego używają klienci, sądy, ale również między sobą pełnomocnicy profesjonalni, czyli adwokaci i radcowie prawni. Rzadziej można spotkać się ze zwrotem „Pani Adwokat”, „Panie Adwokacie”, czy „Pani/Panie Radco prawny”, choć oczywiście to nie jest błąd. Jednak prościej jest po prostu używać zwrotu „mecenas”.

Pochodzenie słowa mecenas

Słowo „mecenas” wywodzi się od nazwiska Caiusa Cilniusa Maecenasa. Był to rzymski polityk, doradca i przyjaciel Oktawiana Augusta, poeta i patron poetów, tj. Wergiliusza i Horacego. Był prekursorem mecenatu. A jego nazwisko stało się nazwą dla protektora sztuki i nauki.

Niektórzy uważają, że jednak mecenas w znaczeniu adwokat i radca prawny nie wywodzi się od nazwiska rzymskiego polityka, ale ze staropolszczyzny i słowa męcynas, czyli ten, który nas męczy w sądzie zadając pytania.

Mecenas w Polsce

W Polsce tytuł ten zaczął być stosowany w stosunku do adwokatów już w XVI w. (zawód radcy prawnego pojawił się w XX w.). Najpierw adwokatów nazywano „procuratores mercenarii”, co oznaczało „płatni zastępcy procesowi”. W tamtym czasie poza nimi występowali też tzw. „procuratores”, czyli „niezawodowi” zastępcy procesowi. Dzięki dodaniu do procuratores wyrazu mercenarii odróżniano oba te zawodowy.

Podobno właśnie od tego zwrotu „procuratores mercenarii”  pochodzi termin „mecenas”. Zwrot ten poprzez eliminację pierwszego członu (procuratores) i głoski „r” w drugim wyrazie zamienił się w używany teraz tytuł grzecznościowy jakim jest mecenas. Zatem mecenas występował już w znanej nam formie w wieku XVIII, a upowszechnił się w wieku XIX, jako tytuł grzecznościowy stosowany w kontakcie z adwokatami i radcami prawnymi i jest stosowany do dziś.