Wartość przedmiotu sporu określa roszczenie główne dochodzone w danej sprawie. W sprawach o roszczenia pieniężne, zgłoszone choćby w zamian innego przedmiotu, podana kwota pieniężna stanowi wartość przedmiotu sporu.
W sprawach kredytów frankowych indeksowanych do CHF, żądanie zapłaty wskazane w pozwie opiewa zazwyczaj na kwotę dochodzonych nadpłat. Nadpłaty oszacowane są przez powoda najczęściej już w wezwaniu do zapłaty/reklamacji, skierowanej do podmiotu rynku finansowego.
Powód przedstawia własne wyliczenia nadpłat, załączając jako dowód do pozwu wykonaną kalkulację ewentualnie np. zestawienie spłaconych rat w CHF. Wyliczenia powoda w procesie są co do zasady poddawane badaniu przez biegłego z zakresu rachunkowości i finansów, chyba że bank nie kwestionuje wyliczeń przedłożonych przez powoda.
W pozwie o zapłatę powód może zawrzeć wniosek o dopuszczenie dowodu z pisemnej opinii biegłego z zakresu rachunkowości i finansów i może określić tezę dowodową w następujący sposób: na okoliczność wyliczenia nadpłaty powstałej z tytułu stosowania niedozwolonych postanowień indeksacyjnych przy przeliczaniu kwoty wypłacanego kredytu poprzez oszacowanie wysokości należności banku względem powoda na dzień sporządzenia opinii, wynikających z Umowy kredytowej nr…, z pominięciem postanowień § ….., czyli w taki sposób, jakby Umowa kredytowa nie zakładała indeksacji do waluty obcej, przy zachowaniu pozostałych warunków, w tym dotyczących oprocentowania oraz wyliczenie różnicy pomiędzy kwotą zapłaconą przez powoda z tytułu realizacji ww. umowy, a kwotą ustaloną powyżej.
Wyjaśnienie wartości przedmiotu sporu należy również zawrzeć w uzasadnieniu pozwu.
Jeżeli z ustaleń biegłego z zakresu rachunkowości i finansów kwota nadpłat okaże się być wyższa, powód będzie mógł zmodyfikować powództwo lub dochodzić różnicy odrębnym pozwem. Jednocześnie powód może wskazać, że nie zrzeka się roszczenia z tytułu zwrotu dalszych nadpłat ewentualnie bezpodstawnego wzbogacenia przez bank w pozostałym zakresie i zachowuje sobie prawo do ich dochodzenia w terminie późniejszym.
Natomiast inaczej wartość przedmiotu sporu określa się gdy powód w pozwie dochodzi uznania umowy za nieważną. W przypadku roszczenia o ustalenie nieważności umowy najczęściej kwota kredytu stanowi wartość przedmiotu sporu. Natomiast gdy dochodzimy przesłankowo stwierdzenia nieważności i zwrot świadczeń nienależnych to właśnie kwota tych świadczeń stanowi tą wartość przedmiotu sporu (zwykle stosując teorię tzw. dwóch kondykcji są to zapłacone raty kapitałowo-odsetkowe, prowizja, kwoty na pokrycie składek ubezpieczeniowych, których jedyną podstawą była umowa kredytu).
Zgodnie z postanowieniem SN z dnia 8 sierpnia 2008r. (sygn. akt V Cz 49/08) Dla określenia wartości przedmiotu sporu lub wartości zaskarżenia w sprawie o roszczenie pieniężne wyrażone w walucie obcej miarodajny jest kurs tej waluty w dniu wniesienia pozwu; późniejsza zmiana kursu jest w tym względzie bez znaczenia.
Należy jednocześnie zaznaczyć, że w sprawach tego typu powszechnie określa się w pozwie roszczenia ewentualne, żeby zabezpieczyć interes klienta w jak najwyższym stopniu. Przy czym wystąpienie z roszczeniem ewentualnym nie prowadzi do kumulacji roszczeń w rozumieniu art. 21 k.p.c. Przepis art. 21 k.p.c. nakazujący przy kumulacji roszczeń przyjmować za podstawę obliczenia wpisu ogólną wartość połączonych roszczeń, nie odnosi się do żądań ewentualnych i alternatywnych. (tak m.in. zachowujące aktualność postanowienie SN z 20 kwietnia 1966 r., I CZ 29/66).
Natomiast nawet jeżeli wartość przedmiotu sporu określona jest w złotych, to roszczenie żądania zwrotu świadczeń nienależnych powinno być wyrażona w takiej walucie, w jakiej kwoty do banku były wpłacane.
W sprawach frankowych kwestie ustalenia wartości przedmiotu sporu są zazwyczaj bardzo skomplikowanie dla Klientów, dlatego warto skorzystać z usług Kancelarii, która pomoże w dokonaniu obliczeń wartości przedmiotu sporu i udzieli kompleksowej pomocy zarówno na etapie przedsądowym jak i sądowym.
Kancelaria oferuje POMOC FRANKOWICZOM, która obejmuje kompleksową obsługę spraw kredytów CHF poprzez: (i) w przypadku kredytów waloryzowanych (indeksowanych): dochodzenie zwrotu nadpłat (również spreadu), opiniowanie występowania abuzywności klauzul niedozwolonych, ewentualnie przesłankowo zwrot świadczeń nienależnych w wykonaniu nieważnej umowy;
(ii) w przypadku kredytów denominowanych (CHF): powództwa o zwrot wszystkich wpłaconych rat kredytu, prowizji, postępowanie o zwrot opłaconych składek na ubezpieczenie niskiego wkładu własnego i innych, których jedyną podstawą była umowa kredytu, prowadzenie postępowania o stwierdzenie nieważności umowy o kredyt;
Więcej informacji na stronie www.solinski-kancelaria.pl
