Warunki formalne wypowiedzenia
Umowę o pracę pracodawca może w każdym czasie wypowiedzieć. Aby dokonać wypowiedzenia w sposób prawidłowy, należy przede wszystkim dochować warunków określonych w art. 30 kodeksu pracy. Oświadczenie o wypowiedzeniu umowy powinno nastąpić na piśmie oraz powinno zawierać pouczenie o przysługującym pracownikowi prawie odwołania do sądu pracy. Ponadto wypowiedzenie umowy zawartej na czas nieokreślony powinno wskazywać przyczynę uzasadniającą to wypowiedzenie. Ten element wypowiedzenia nastręcza pracodawcom wiele trudności, a nieprawidłowe uzasadnienie może spowodować ten skutek, że sąd orzeknie o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu.
Przyczyna wypowiedzenia – konkretna i rzeczywista
Podana w wypowiedzeniu przyczyna musi być sformułowana w sposób konkretny. Co to oznacza? Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 27 stycznia 2014 r., III PK 54/13, z oświadczenia o wypowiedzeniu powinno wynikać w sposób niebudzący wątpliwości, co jest istotą zarzutu stawianego pracownikowi. Pracownik musi być w stanie zrozumieć, z jakiego powodu pracodawca dokonuje wypowiedzenia. Obowiązek wskazania przez pracodawcę konkretnej przyczyny wypowiedzenia nie jest równoznaczne z koniecznością sformułowania jej w sposób szczegółowy, drobiazgowy, z podaniem opisów wszystkich faktów i zdarzeń oraz wskazaniem poszczególnych działań czy zaniechań, składających się w ocenie pracodawcy na przyczynę uzasadniającą wypowiedzenie. Wystarczy wskazanie kategorii zdarzeń, jeżeli z okoliczności wynika, że szczegółowe motywy wypowiedzenia są pracownikowi znane. Należy pamiętać, że w razie sporu to pracodawca będzie musiał udowodnić, że szczegółowe motywy wypowiedzenia są pracownikowi znane. Stąd w każdej indywidualnej sprawie należy zastanowić się, jaki stopień konkretności przyczyny wypowiedzenia będzie wystarczający do uczynienia zadość wymogom przepisu art. 30 kodeksu pracy.
Przepisy kodeksu pracy nie określają terminu na podjęcie przez pracodawcę decyzji o wypowiedzeniu pracownikowi stosunku pracy. Nie oznacza to jednak, że pracodawca nie jest związany żadnymi ramami czasowymi. Sąd Najwyższy w wyroku z 25 stycznia 2001 r., I PKN 216/00, stwierdził mianowicie, że uchybienia w wykonywaniu obowiązków pracowniczych w odległej przeszłości, w stosunku do chwili złożenia oświadczenia pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę, nie stanowią uzasadnionej przyczyny wypowiedzenia w rozumieniu art. 45 § 1 kodeksu pracy. Jeżeli przyczyna uzasadniająca rozwiązanie umowy zdezaktualizuje się ze względu na upływ czasu, w szczególności jeżeli pracownik po uprzednim naruszeniu swoich obowiązków przez dłuższy okres wykonywał pracę bez zastrzeżeń, wypowiedzenie umowy nie będzie już możliwe 9tak stwierdził SN w wyroku z 21 września 2001 r. I PKN 612/00).
