Pracodawca wypowiadając pracownikowi umowę o pracę zawartą na czas nieokreślony jest zobowiązany podać przyczynę tego wypowiedzenia.
Czy w sytuacji zmian reorganizacyjnych w firmie skutkujących likwidacją stanowiska pracy wystarczy w oświadczeniu o wypowiedzeniu umowy podać: likwidacja stanowiska pracy? Czy też należy zawrzeć inne dodatkowe informacje uzasadniające wypowiedzenie umowy o pracę danemu pracownikowi?
Sąd Najwyższy w licznych orzeczeniach podkreśla wagę obowiązku pracodawcy wskazania przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę. Według utrwalonego orzecznictwa Sądu Najwyższego pracodawca jest obowiązany udowodnić zasadność wypowiedzenia. Może to czynić tylko w oparciu o przyczynę, którą wskazał w wypowiedzeniu (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 lutego 1999 r., I PKN 571/98).
Jeżeli w wyniku zmian reorganizacyjnych w firmie zachodzi konieczność likwidacji stanowiska pracy, taką przyczynę, tj. likwidacja stanowiska pracy w wyniku zmian reorganizacyjnych, należy podać w oświadczeniu o wypowiedzeniu. W przypadku, gdy likwidowane stanowisko pracy w firmie jest jedynym stanowiskiem tego rodzaju w firmie, takie uzasadnienie wypowiedzenia jest generalnie wystarczające.
Inaczej przedstawia się sytuacja, gdy rozwiązanie umowy o pracę dotyczy pracownika wybranego przez pracodawcę z większej liczby pracowników, zatrudnionych na takich samych stanowiskach pracy. Przyczyną tego wypowiedzenia są wówczas nie tylko zmiany reorganizacyjne ale także określona kryteriami doboru sytuacja danego pracownika. Pracownik, który nie zna kryteriów doboru do zwolnienia, pozbawiony jest możliwości oceny zasadności dokonanego mu wypowiedzenia, czyli zweryfikowania przyczyny wypowiedzenia. Wymusza to na nim konieczność odwołania się do sądu pracy w celu poznania konkretnej i rzeczywistej przyczyny potencjalnie uzasadniającej dokonane wypowiedzenie umowy o pracę na czas nieokreślony (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 stycznia 2013r., sygn. akt I PK 172/12). Powyższe stanowisko zostało podtrzymane przez Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 10 września 2013 r. ( sygn. akt I PK 61/13).
