Od czerwca 2025 r. przepisy związane z dostępnością cyfrową obowiązują także podmioty prywatne — w tym e-commerce, banki, transport i telekomunikację. Wymagają one dostosowania usług do standardu WCAG 2.2 (AA) i przestrzegania zasad: postrzegalności, funkcjonalności, zrozumiałości, kompatybilności. Wyjątki są możliwe, lecz wymagają dokumentacji i monitorowanej analizy. Niedostosowanie grozi karą, ale też utratą klientów i reputacji. To także okazja na innowację, etyczne budowanie marki i większą dostępność dla wszystkich.
W Unii Europejskiej ponad 80 milionów osób zmaga się z różnymi formami niepełnosprawności. Te osoby często napotykają bariery w dostępie do kluczowych usług – od bankomatów, przez transport, po strony internetowe. W odpowiedzi na tę sytuację, UE – jako sygnatariusz Konwencji ONZ o prawach osób z niepełnosprawnościami – przyjęło program działań uwzględniających dostępność cyfrową jako prawo człowieka.
Europejski Akt o Dostępności i polskie wdrożenie
Unia Europejska przyjęła Europjski Akt o Dostępności (EAA) – dyrektywę (UE) 2019/882, której celem jest harmonizacja standardów dostępności produktów i usług w całej UE. W Polsce 28 czerwca 2025 roku weszła w życie ustawa implementująca EAA, nakładająca obowiązki także na sektor prywatny – wcześniej dostępność cyfrowa dotyczyła głównie podmiotów publicznych.
Kto jest zobowiązany i co musi być dostępne?
Nowe przepisy obejmują różnorodne podmioty – od producentów i importerów po usługodawców i dystrybutorów. Mikroprzedsiębiorcy są jednak wyłączeni z obowiązków.
Zakres regulacji jest szeroki – dotyczy m.in.:
- komputerów i systemów operacyjnych,
- urządzeń samoobsługowych (bankomaty, bileterki, terminale płatnicze),
- produktów telekomunikacyjnych i czytników e-booków,
- usług transportowych, telekomunikacyjnych, bankowych oraz e-commerce.
Wymagania zgodne z zasadami WCAG
Przedsiębiorcy muszą zapewnić, że ich usługi spełniają cztery kluczowe zasady dostępności cyfrowej:
- postrzegalność – zapewnienie odbioru treści przez różne zmysły.
- funkcjonalność – umożliwienie korzystania z wszystkich funkcji (np. obsługa klawiaturą).
- zrozumiałość – jasne, intuicyjne treści i interfejsy.
- kompatybilność – współdziałanie z technologiami wspomagającymi i różnymi urządzeniami.
W praktyce oznacza to dostosowanie stron internetowych, aplikacji mobilnych i systemów sprzedażowych do standardu WCAG 2.2, zgodnie z międzynarodowym zestawem wytycznych Web Content Accessibility Guidelines .
Czy zawsze trzeba dostosować usługę?
Nowe przepisy przewidują wyjątki – jeśli dostosowanie wymaga radykalnej przebudowy produktu lub stanowi nadmierne obciążenie finansowe i organizacyjne, firma może zostać zwolniona z obowiązku. W takim przypadku musi jednak zapewnić funkcjonalną alternatywę i informować o tym użytkowników.
Obowiązki dokumentacyjne i monitorowanie zgodności
Przedsiębiorcy muszą:
- przeprowadzić analizę możliwości dostosowania się do wymogów,
udokumentować ją i – jeśli zwolnienie jest uzasadnione – zgłosić odpowiedni organ (np. PFRON), - oceniać sytuację ponownie co najmniej co 5 lat lub po wprowadzeniu zmian,
- publikować dostępne w formatach dostosowanych opisy usług i informacji o ich zgodności
Kontrola i konsekwencje niedostosowania
Dostępność jest nadzorowana nie tylko przez organy administracyjne (np. PFRON, UKE), ale także przez konsumentów. Użytkownicy mogą zgłaszać naruszenia. Kary mogą sięgnąć wartości 10-krotności przeciętnego wynagrodzenia lub stanowić do 10% rocznego obrotu przedsiębiorcy LGL LAW.
Dostępność – prawo, odpowiedzialność, strategia
Wdrożenie nowych regulacji to nie tylko kwestia zgodności z prawem. To także szansa na:
- wyróżnienie się na rynku,
- dostęp do większego segmentu klientów,
- budowę wizerunku społecznie odpowiedzialnej firmy,
- innowacyjne podejście do projektowania “design for all”.
Więcej na ten temat: https://lgl-iplaw.pl/2025/06/web-content-accessibility-guidelines/
