Uzyskanie prawa ochronnego na znak towarowy niesie za sobą wiele korzyści, w tym także daje szerokie możliwości ochrony praw w razie nieuprawnionego wykorzystania znaku towarowego przez podmiot trzeci, nie posiadający stosownego upoważnienia lub licencji.
Zgodnie z art. 296 ustawy Prawo własności przemysłowej, osoba, której prawo ochronne na znak towarowy zostało naruszone, może żądać od osoby, która naruszyła to prawo, zaniechania naruszania, wydania bezpodstawnie uzyskanych korzyści, a w razie zawinionego naruszenia również naprawienia szkody na zasadach ogólnych albo poprzez zapłatę sumy pieniężnej w wysokości odpowiadającej opłacie licencyjnej albo innego stosownego wynagrodzenia. Ponadto, w myśl art. 14 ust. 2 ustawy O zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, czynem nieuczciwej konkurencji jest rozpowszechnianie lub wprowadzających w błąd wiadomości o swoim lub innym przedsiębiorcy albo przedsiębiorstwie, w celu przysporzenia korzyści lub wyrządzenia szkody. Przy czym przyjmuje się, że wprowadzające w błąd lub nieprawdziwe mogą być informacje o osobach zarządzających przedsiębiorstwem, wytwarzanych towarach lub świadczonych usługach, stosowanych cenach, a także o sytuacji gospodarczej lub prawnej przedsiębiorstwa.
Co do zasady dopuszczalne jest posługiwanie się cudzym znakiem towarowym, jeżeli jest to konieczne dla wskazania przeznaczenia towarów lub usług. Używanie takiego znaku musi być jednak zgodne z uczciwymi praktykami handlowymi i z poszanowaniem zasad uczciwej konkurencji. Używanie cudzego znaku towarowego i wykorzystywanie informacji handlowych nie może wprowadzać w błąd.
Użycie znaku jest niezgodne z uczciwymi praktykami, jeżeli:
1) może sprawiać wrażenie istnienia powiązań gospodarczych między osobą trzecią a właścicielem znaku towarowego;
2) narusza wartość znaku poprzez osiąganie nieuzasadnionych korzyści wynikających z jego charakteru odróżniającego albo renomy albo
3) prowadzi do dyskredytacji lub oczerniania znaku.
Jeżeli zachodzi prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd – dochodzi do naruszenia.
W związku z naruszeniem, uprawnionego ze znaku towarowego przysługują następujące roszczenia:
Na gruncie przepisów prawa własności przemysłowej – roszczenie o zaprzestanie naruszania znaku towarowego:
– żądanie od osoby, która naruszyła to prawo, zaniechania naruszania, wydania bezpodstawnie uzyskanych korzyści, a w razie zawinionego naruszenia również naprawienia wyrządzonej szkody:
- na zasadach ogólnych albo
- poprzez zapłatę sumy pieniężnej w wysokości odpowiadającej opłacie licencyjnej albo innego stosownego wynagrodzenia, które w chwili ich dochodzenia byłyby należne tytułem udzielenia przez uprawnionego zgody na korzystanie ze znaku towarowego.
Z kolei na gruncie przepisów o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji:
- roszczenie o zaniechanie niedozwolonych działań;
- usunięcie skutków niedozwolonych działań;
- złożenie oświadczenia o określonej treści;
- naprawienie szkody na zasadach ogólnych, tj. odpowiedzialność odszkodowawcza i roszczenie o naprawienie szkody z art. 361 kodeksu cywilnego;
- żądanie wydania bezpodstawnie uzyskanych korzyści;
- zasądzenie oznaczonej sumy na cel społeczny – o ile działanie było zawinione.
W przypadku niemożności polubownego zakończenia sporu, sądem właściwym dla jego rozstrzygnięcia będzie sąd okręgowy.
