Celem umowy o dożywocie jest przeniesienie przez właściciela nieruchomości jej własności na inną osobę w zamian za zobowiązanie się tej osoby do zapewnienia właścicielowi dożywotniego utrzymania.

Więcej: https://www.kancelaria-tadrowska.pl/blog/umowa-o-do%C5%BCywocie-art-908-kc

Stronami umowy są:

• dożywotnik (czyli właściciel, będący osobą fizyczną, który przeniósł własność w drodze umowy o dożywocie) i
• zobowiązany (czyli nabywca nieruchomości, w tym również osoba prawna).

Umowa dla swojej ważności wymaga formy aktu notarialnego. Wpis do księgi wieczystej nie jest obligatoryjny, ale należy przychylić się do stanowiska, że jest pożądany z uwagi na pewność obrotu.

Prawo dożywocia ma charakter niezbywalny i wygasa z chwilą śmierci uprawnionego. Właściciel nieruchomości chcący zawrzeć umowę o dożywocie powinien zadbać o to, aby określała ona świadczenia, które miałyby być spełniane przez zobowiązanego na jego rzecz. Brak określenia konkretnych świadczeń spowoduje, że na nowym właścicielu ciążyć będą obowiązki wskazane w kodeksie cywilnym.

W umowie o dożywocie nabywca nieruchomości może zobowiązać się obciążyć ją na rzecz zbywcy użytkowaniem, którego wykonywanie jest ograniczone do części nieruchomości, służebnością osobistą (najczęściej mieszkania), albo spełniać powtarzające się świadczenia w pieniądzach lub w rzeczach oznaczonych co do gatunku.