Korzystny wyrok dla firmy przewozowej w sporze z ubezpieczycielem: za wyciąganie naczepy z rowu w celu ratowania przewożonego towaru należy się odszkodowanie – nawet jeśli ostatecznie towaru nie udało się uratować.
W sprawie zawisłej przed Sądem Rejonowym w Legnicy pod sygn. akt V GC 171/21 stan faktyczny był następujący. W trakcie wykonywanego przez przedsiębiorcę dla klienta transportu bloczków betonowych, wskutek pęknięcia opony, kierujący pojazdem ciężarowym stracił panowanie nad pojazdem, wskutek czego pojazd wpadł do rowu. W konsekwencji przedsiębiorca musiał zlecić innemu podmiotowi prace drogowe polegające na wyciąganiu pojazdu z rowu za pomocą specjalistycznego sprzętu, a wcześniej przeładunek towaru i oczywiście pokryć z tego tytułu niemałe koszty.
Ubezpieczyciel z tytułu OC przewoźnika drogowego odmówił zwrotu kosztów, pomimo tego, że przedsiębiorca wykupił wcześniej rozszerzoną ochronę ubezpieczeniową gwarantującą odpowiedzialność ubezpieczyciela za zwrot kosztów podniesienia lub wyciągnięcia samochodu, który uległ wypadkowi, jeśli jest to konieczne dla ratowania przewożonego towaru.
Interpretacja wskazanej klauzuli dodatkowego ubezpieczenia często staje się podstawą odmowy wypłaty odszkodowania przez zakład ubezpieczeń, w sytuacji gdy towar, który był przewożony uległ całkowitemu uszkodzeniu. Ubezpieczyciel podnosi, że w takiej sytuacji nie została spełniona przesłanka „ratowania towaru”.
Poszkodowanemu przedsiębiorcy świadczącemu usługi przewozowe należy się od ubezpieczyciela z tytułu rozszerzonego ubezpieczenia OC przewoźnika drogowego zwrot kosztów wyciągnięcia pojazdu z rowu i przeładunku znajdującego się na naczepie towaru i to pomimo tego, że towaru ostatecznie nie udało się uratować – orzekł Sąd Rejonowy w Legnicy wyrokiem z dnia 27 września 2022 r.
We wskazanej sprawie Sąd ustalił na podstawie zeznań świadków oraz zdjęć znajdujących się w aktach szkody, że przewożone przez stronę powodową bloki betonowe wypadły częściowo z naczepy po tym, jak pojazd wpadł do rowu oraz, że wyciągnięcie pojazdu z rowu oraz przeładowanie towaru było niezbędne dla oceny, czy przewożone bloki betonowe były zniszczone i w jakiej części.
Według Sądu trudno było „zaprzeczyć, aby w sprawie nie zachodziła konieczność uchronienia towarów przed ich uszkodzeniem lub utratą, skoro przewrócona naczepa znajdowała się tuż obok ruchliwej, publicznej drogi, gdzie każdy miałby dostęp zarówno do przewróconych pojazdów, jak i znajdujących się w nich towarów”.
Sąd przyznał rację powodowi, że istniało wysokie ryzyko kradzieży towarów z naczepy, a z całą pewnością ich zniszczenia, zarówno przez działania innych osób, jak i chociażby czynniki atmosferyczne.
„Gdyby strona powodowa nie zleciła wyciągnięcia pojazdu i przeładowania towaru oraz przewiezienia go na teren firmy zleceniodawcy, z pewnością niemożliwe było dokonanie prawidłowej oceny zniszczenia towaru, który mógłby ulec dalszemu zniszczeniu lub utracie, wobec czego zlecenie wykonania tych usług było niewątpliwie celowe i uzasadnione dla ratowania towaru i ustalenia zakresu odpowiedzialności strony powodowej, a w konsekwencji również strony pozwanej, jako ubezpieczyciela jej odpowiedzialności cywilnej. Na konieczność podjęcia działań ratowniczych wskazywał również fakt, że zleceniodawca transportu, właściciel przewożonych bloków betonowych, był zobowiązany dostarczyć towar do swojego kontrahenta w ustalonym wcześniej terminie, a zatem dla właściwego wykonania tego zobowiązana istotne było dla niego szybkie sprawdzenie stanu przewożonych towarów” – wskazał Sąd Rejonowy w Legnicy w uzasadnieniu omawianego wyroku.
Sąd przyznał więc rację powodowi i zasądził dochodzone odszkodowanie, uznając, że nie był zasadny także zarzut ubezpieczyciela, że koszty pomocy drogowej okazały się dwukrotnie wyższe niż wartość uszkodzonego towaru. Nie było bowiem zapisów w umowie ubezpieczenia, które wykluczałyby prawo do odszkodowania w takiej sytuacji.
Oczywiście każda sprawa wymaga indywidualnej oceny, a wnioski Sądu dotyczyły konkretnego stanu faktycznego.
ORZECZNICTWO
Wyrok Sądu Rejonowego w Legnicy z dnia 27 września 2022 r., sygn. akt V GC 171/21.
