Polski przedsiębiorca, który importuje towary do Niemiec musi w wielu kwestiach dostosować się do regulacji panujących za naszą zachodnią granicą. Jedną z nich jest Verpackungsgesetz, czyli ustawa traktująca o rejestrowaniu opakowań. Jaki jest jej cel? Jak wpływa na sytuację polskich przedsiębiorców importujących towary do Niemiec? Co zrobić, aby móc swobodnie działać w Niemczech i skutecznie wykonywać obowiązki związane z ustawą? Jak nie narażać się przy tym na straty i niedogodności?
Czym jest Verpackungsgesetz i rejestr opakowań LUCID?
Verpackungsgesetz jest aktem, który ma zapewnić większą dbałość o środowisko, sprawniejszy recykling i zmniejszyć negatywny wpływ jaki nadmiar opakowań ma na czystość planety. W tym celu wprowadza rejestr opakowań LUCID. W założeniu ma on doprowadzić do używania opakowań tylko wtedy, gdy to niezbędne, a gdy już taka sytuacja ma miejsce, żeby opakowania te dawały możliwość ich ponownego użycia, czyli efektywnego recyklingu. Na mocy ustawy odpowiedzialność za powyższe cele spoczywa na producentach, czyli przedsiębiorcach, którzy używają rzeczonych opakowań do transportu towarów do Niemiec.
W związku z tym, nadrzędnym obowiązkiem polskiego przedsiębiorcy, który wprowadza do obrotu na terenie Niemiec produkty, za których pakunek odpowiada jest wpisanie się do rejestru LUCID. Ma to służyć lepszemu poinformowaniu o przedsiębiorstwie osób nim zainteresowanych, jak również możliwości weryfikacji importowanych opakowań przez odpowiednie organy, ich ilości, etc.
Rejestracja w systemie LUCID jest darmowa, niemniej producent (w tym wypadku polski przedsiębiorca), podejmując się tej czynności jest uznawany za uczestniczącego w systemie, co wiąże się z kolejnym obowiązkiem.
Utylizacja odpadów
Istnieją dwa różniące się od siebie systemy utylizacji wymagane od producentów przez Verpackungsgesetz:
1. Przedsiębiorca, który wprowadza do obrotu w Niemczech opakowania, mające trafić do końcowego odbiorcy prywatnego musi podpisać umowę z przedsiębiorstwem utylizującym odpady w systemie podwójnym, a zatem takim, który pozwala odpady przetworzyć i ponownie wprowadzić do obrotu.
2. Pozostali producenci mają jedynie obowiązek zapewnienia ich utylizacji we własnym zakresie.
Jak wyżej wskazałem, ma to służyć lepszemu recyklingowi i zmniejszyć zanieczyszczenie środowiska. Wszystko to przez udział przedsiębiorcy w systemie. Koncepcja ta oznacza, że producenci zachęcani są do oszczędnego korzystania z opakowań, a za te, z których korzystają, muszą płacić. Koszty te, to ich recykling lub utylizacja.
Kary
Może jednak zdarzyć się tak, że przedsiębiorca nie dopełni wyznaczonych przez ustawę obowiązków – co wtedy? Przez takie zaniedbanie producentowi grożą wysokie kary pieniężne (liczone w tysiącach euro); zarówno za brak lub niepełny wpis do rejestru opakowań LUCID, jak i za brak umowy z odpowiednią firmą utylizującą odpady (w przypadku przedsiębiorców z obowiązkiem jej zawarcia). Jest to kwestia traktowana poważnie, dlatego warto dopilnować należytych formalności.
Podsumowanie
Kar uniknąć można poprzez dokładną i skrupulatną analizę niemieckiej ustawy i poprawne wykonanie obowiązków przez nią określonych, tzn.:
1. Prawidłowa rejestracja w rejestrze LUCID
2. Zawarcie umowy z firmą utylizującą odpady w podwójnym systemie lub odpowiednie zadbanie o ich utylizację (w przypadku przedsiębiorstw, których opakowania nie trafiają ostatecznie do końcowego odbiorcy prywatnego).
Oczywiście temat jest znacznie szerszy, a niniejszy wpis jedynie zarysowuje pewien problem, który może się pojawić u polskich przedsiębiorców, którzy chcą utrzymać swoje dostawy do Niemiec w ramach prawa i nie martwić się o kary pieniężne rzędu nawet 100 000 euro.
